Scan barcode
booksinblossom's reviews
471 reviews
Bluets by Maggie Nelson
2.0
I love when books are structured in a non-traditional way. So when i leafed through this book in the bookstore, i was instantly intrigued.
Bluets is constructed in fragmented short pieces of text that are separate from each other and yet form a whole. And writing about your love for the colour blue? What an inspiring point for writing.
But my enthusiasm (partly) floated away when i actually started reading it. I hoped the book would affect me more, would challenge me to think. But i feel somewhat disappointing. For me, there are too much philosophical and scientific reflections and quotes from Goethe, Wittgenstein and other dead white men that aren't that interesting. It ensured that the possibility of sentiment remained on the surface. Also, it felt like some pieces were unfinished, still in progress.
On the other hand: her personal thoughts about her (love) life and anecdotes with the seriously injured friend were moving and poignant.
Bluets is constructed in fragmented short pieces of text that are separate from each other and yet form a whole. And writing about your love for the colour blue? What an inspiring point for writing.
But my enthusiasm (partly) floated away when i actually started reading it. I hoped the book would affect me more, would challenge me to think. But i feel somewhat disappointing. For me, there are too much philosophical and scientific reflections and quotes from Goethe, Wittgenstein and other dead white men that aren't that interesting. It ensured that the possibility of sentiment remained on the surface. Also, it felt like some pieces were unfinished, still in progress.
On the other hand: her personal thoughts about her (love) life and anecdotes with the seriously injured friend were moving and poignant.
Baksteen by Femke Vindevogel
4.25
Net als van haar debuutroman Confituurwijk heb ik gesmuld van dit boek! Ik hou enorm van Vindevogels schrijfstijl: helder, verpletterend, ietwat weerbarstig, met een weelderige woordenschat en een berg aan verfrissende observaties van het alledaags leven, die ofwel poëzie inademen of me aan het (glim)lachen brengen. Bovenal is ze erg vindingrijk in het gebruiken van werkwoorden. Er zit vaart in het verhaal en de symboliek in de verhaallijnen doen de puzzel netjes in elkaar passen. Vanaf nu is ze mijn favoriete Vlaamse schrijfster en kijk ik reikhalzend uit naar haar derde worp.
*
Een plotse erfenis in de vorm van grote zakken gevuld met bakstenen voert Iggy terug naar een jeugd vol kindermishandeling, en roept herinneringen op aan haar alcoholverslaafde vader die soms weken verdween wanneer hij ‘sigaretten haalt” (codetaal voor psychiatrische opname). Iggy komt erachter dat de hoop stenen een muurschildering van de hand van haar vader vormt. Bij het in elkaar puzzelen daarvan blijkt al snel dat er stenen missen en gaat Iggy op zoek naar de verdwenen stukken. Ze probeert de brokstukken uit haar jeugd samen te rapen, alsook de barsten in de band met haar ex Luka te lijmen.
*
“Steeds verder zakte ik in mezelf naar beneden, graaiend naar letters, koortsachtig op zoek naar onbereikbare zinnen, ontdaan van een mond en daadkracht, klevend aan mijn pad van ongemak en trillend als de flank van een paard waarin een das zich vastbeet. Had ik daar naar binnen gedurfd, dan rende ik om die grote bus haarlak van moeder en spoot ik die op mezelf leeg om me bij elkaar te houden. In de plaats daarvan perste ik mijn lippen tot een gedachtestreepje. Wat er bij ons thuis zoal gebeurde en hoe ik me daarbij voelde, mocht niemand te weten komen. Over gevoelens praten was toen nog als een vaatwasser vullen: hoezeer je ook schikt en puzzelt, hoezeer je ook zoekt naar een logische volgorde, er is altijd iemand die het beter kan dan jij.”
*
Een plotse erfenis in de vorm van grote zakken gevuld met bakstenen voert Iggy terug naar een jeugd vol kindermishandeling, en roept herinneringen op aan haar alcoholverslaafde vader die soms weken verdween wanneer hij ‘sigaretten haalt” (codetaal voor psychiatrische opname). Iggy komt erachter dat de hoop stenen een muurschildering van de hand van haar vader vormt. Bij het in elkaar puzzelen daarvan blijkt al snel dat er stenen missen en gaat Iggy op zoek naar de verdwenen stukken. Ze probeert de brokstukken uit haar jeugd samen te rapen, alsook de barsten in de band met haar ex Luka te lijmen.
*
“Steeds verder zakte ik in mezelf naar beneden, graaiend naar letters, koortsachtig op zoek naar onbereikbare zinnen, ontdaan van een mond en daadkracht, klevend aan mijn pad van ongemak en trillend als de flank van een paard waarin een das zich vastbeet. Had ik daar naar binnen gedurfd, dan rende ik om die grote bus haarlak van moeder en spoot ik die op mezelf leeg om me bij elkaar te houden. In de plaats daarvan perste ik mijn lippen tot een gedachtestreepje. Wat er bij ons thuis zoal gebeurde en hoe ik me daarbij voelde, mocht niemand te weten komen. Over gevoelens praten was toen nog als een vaatwasser vullen: hoezeer je ook schikt en puzzelt, hoezeer je ook zoekt naar een logische volgorde, er is altijd iemand die het beter kan dan jij.”
Komijnsplitsers by Lucas Rijneveld
5.0
In zijn nieuwe dichtbundel ‘Komijnsplitsers’ onderzoekt Marieke Lucas Rijneveld wat het betekent om te wonen: in een huis, in jezelf en in verhoudingen tot anderen.
Het wankelen en het zoeken naar hoe je je thuis en jezelf inricht, wordt prachtig beschreven. Met een taal die snijdt of net troost, die fijnstampt en bloesemt, die knispert en je adem berooft. Ik bladerde traag en zorgvuldig door de bundel, doordat ik bleef herlezen en er eindeloos van genoot om tussen de bladzijden te schuilen. Dit boek draag ik een warm hart toe en wil ik nog vaak vastnemen.
*
'De poëzie is een schuilplek voor mij. Daar kan alles. Daar is alles. Ik heb daar de woorden. Deze bundel is voor mij ook een soort taalfeest. Want als ik praat, heb ik dat niet zozeer, maar als ik ga zitten en ik klap mijn laptop open, dan kom ik in werelden. Dan gaan er registers open. Dat is haast magisch. En dan vind ik de woorden voor wat ik voel, voor wat ik onderzoek.'
[Quote van Marieke Lucas Rijneveld uit Brommer Op Zee]
Het wankelen en het zoeken naar hoe je je thuis en jezelf inricht, wordt prachtig beschreven. Met een taal die snijdt of net troost, die fijnstampt en bloesemt, die knispert en je adem berooft. Ik bladerde traag en zorgvuldig door de bundel, doordat ik bleef herlezen en er eindeloos van genoot om tussen de bladzijden te schuilen. Dit boek draag ik een warm hart toe en wil ik nog vaak vastnemen.
*
'De poëzie is een schuilplek voor mij. Daar kan alles. Daar is alles. Ik heb daar de woorden. Deze bundel is voor mij ook een soort taalfeest. Want als ik praat, heb ik dat niet zozeer, maar als ik ga zitten en ik klap mijn laptop open, dan kom ik in werelden. Dan gaan er registers open. Dat is haast magisch. En dan vind ik de woorden voor wat ik voel, voor wat ik onderzoek.'
[Quote van Marieke Lucas Rijneveld uit Brommer Op Zee]