bodolsog's reviews
208 reviews

Podobnie jak poprzednie. Zbiór nierówny, ale jest kilka wartych uwagi.

Zbiór znacznie lepszy od pierwszego tomu.

Lektor Wojciech Żołądkowicz jest tu zarazem świetnym recenzentem. Te opowiadania, które czyta monotonnie są z reguły słabe, ale jak tylko słychać w jego głosie zaangażowanie - z duża dozą prawdopodobieństwa można założyć, że sama historia, jak i technika prowadzenia narracji jest na dobrym poziomie.

Trudno oceniać całościowo, bo opowiadania bardzo nierówne. Od takich co trzymają poziom po takie, które są kompletnie drętwe albo fabuła na szybko przefarbowała boga na Peruna, a Maryję na Mokosz i już. Od takich co ciekawie plączą współczesność z światem słowiańskich demonów, poprzez takie, co nieudolnie próbują odgrywać historyczne realia, po takie co są zupełnie od czapy pisane i nie mają za bardzo sensu. Od takich, co budują napięcie i wciągają, po takie co kompletnie nie umieją tego osiągnąć. I co najgorsze prawie żadne z opowiadań nie ma jednocześnie kilku cech pozytywnych z powyższej wyliczanki.

Osobiście bym odchudził książkę o jakieś ¾, bo w moim wypadku te całe ćwieczenia, gadanie do wewnętrznego dziecka, medytacje itp. to raczej zbędne ozdobniki, ale zdaję sobie sprawę, że dla kogoś to może być jedyna droga do zrozumienia sensu. Dla mnie wystarczającą wagę miało clue (oraz parę przykładów z historii pacjentów Bradshawa).

Książka pozwala zrozumieć ("nawiązać komunikację z wewnętrznym dzieckiem") jak pewne niezaspokojone braki z okresu od bardzo wczesnego dzieciństwa po okres dojrzewania kładą się cieniem na podstawę naszego myślenia i funkcjonowania przez resztę życia. Jak kalki zachowań i zranienia wyniesione z tego okresu w sposób nieuświadomiony determinują nasze postawy, wybory i archetypy myślenia. Samo uświadomienie sobie tego, zrozumienie przyczyn jest już ogromnym krokiem terapeutycznym i pozwala przejąc nad tym kontrolę.

Książka zawiera też serię ćwiczeń, medytacji, które pozwalają ukojenie niezaspokojonych braków z przeszłości oraz sposoby na nadpisanie tych złych doświadczeń ich nowszą lub alternatywną wersją (tzw. zaopiekowanie się skrzywdzonym dzieckiem), aczkolwiek do wykorzystania wedle potrzeb.

Myślę, że jest to pozycja, z którą zawsze warto się zapoznać. Tak w odniesieniu do siebie, jak i w odniesieniu do procesu wychowywania własnych dzieci, bo, jak słusznie zauważa Bradshaw, każdy z nas niesie swój bagaż problemów własnych rodziców i przekazuje go dalej przez kolejne pokolenia. Będąc świadomym można przynajmniej zacząć ten bagaż minimalizować.

Oceniam książkę na 3,5, bo miała parę interesujących elementów. Fabularnie raczej przeciętna, brakuje mi poczucia, żeby świat żył. Są przygody głównego bohatera i świat istnieje tylko wokół niego. Wyjątkowo, jak na Mortkę, słabe dialogi i zbyt prosto rozwiązywane historię poprzez genialny pomysł wymyślony na poczekaniu bez żadnych logicznych podstaw, który nagle działa/pasuje/popycha akcję.

To co w niej uwielbiam to świetnie przekazany mikroklimat Malty. Mogłem się swobodnie poczuć, jakbym był na wyspie, czuł ten pył i upały, chodził po skałach i trudnych podejściach, przechadzał się po miasteczkach, bo reakcje bohaterów na środowisko są na prawdę umiejętnie wplecione, a narrator przekazuje tylko tyle, ile jest potrzebne do uzupełnienia. Wspaniałe.

Natomiast audiobook oceniam na 2. Niestety lektor Adam Ferency, którego jako aktora jak najbardziej szanuję, czyta potwornie wolno rozwlekając i usypiając akcję. Słuchanie tego na dwukrotnym przyśpieszeniu dopiero pozwoliło przestać skupiać się na lektorze, a na akcji. Jeszcze co innego jakby wolniejsze czytanie było spowodowane odtwarzaniem poszczególnych ról (indywidualne głosy dla poszczególnych bohaterów i inne maniery mówienia, jak potrafi to mistrzowsko zrobić Grzegorz Pawlak), byłbym w pełni rad, a tak mam ogromny niesmak.