Osobiście bym odchudził książkę o jakieś ¾, bo w moim wypadku te całe ćwieczenia, gadanie do wewnętrznego dziecka, medytacje itp. to raczej zbędne ozdobniki, ale zdaję sobie sprawę, że dla kogoś to może być jedyna droga do zrozumienia sensu. Dla mnie wystarczającą wagę miało clue (oraz parę przykładów z historii pacjentów Bradshawa).

Książka pozwala zrozumieć ("nawiązać komunikację z wewnętrznym dzieckiem") jak pewne niezaspokojone braki z okresu od bardzo wczesnego dzieciństwa po okres dojrzewania kładą się cieniem na podstawę naszego myślenia i funkcjonowania przez resztę życia. Jak kalki zachowań i zranienia wyniesione z tego okresu w sposób nieuświadomiony determinują nasze postawy, wybory i archetypy myślenia. Samo uświadomienie sobie tego, zrozumienie przyczyn jest już ogromnym krokiem terapeutycznym i pozwala przejąc nad tym kontrolę.

Książka zawiera też serię ćwiczeń, medytacji, które pozwalają ukojenie niezaspokojonych braków z przeszłości oraz sposoby na nadpisanie tych złych doświadczeń ich nowszą lub alternatywną wersją (tzw. zaopiekowanie się skrzywdzonym dzieckiem), aczkolwiek do wykorzystania wedle potrzeb.

Myślę, że jest to pozycja, z którą zawsze warto się zapoznać. Tak w odniesieniu do siebie, jak i w odniesieniu do procesu wychowywania własnych dzieci, bo, jak słusznie zauważa Bradshaw, każdy z nas niesie swój bagaż problemów własnych rodziców i przekazuje go dalej przez kolejne pokolenia. Będąc świadomym można przynajmniej zacząć ten bagaż minimalizować.