çokça beğenilen "ruhlar evi" kitabından önce, o kitapla ilgili beklentimi çok yüksek tutmayayım diye, daha az oy aldığı için "yazara giriş 101" nevinden okumaya başladığım bir kitaptı. genel olarak anlatımı akıcı, sıkmayan ve sanki sonsuza kadar sürebilecek gibi; kitabı okurken kafamda beliren imgelerden biri kitabın yazılış serüveni oldu hikâyenin kendisinden ziyade, ne yalan söyleyeyim. yazar, şili'nin popüler olmayan bir bölgesine birkaç aylığına kapanmış da, daha önceden kurguladığı başka bir hikayeye şimdiki zamanı da katarak o coğrafyada kitabın kahramanının ağzından yazmış gibi. hikaye bir yerlere gidiyor ama sanki ona da gerek yokmuş gibi, tam da betimlediği o zamansız coğrafyada beklenebileceği türden. kahramanın başından bir takım şeyler geçiyor ama hiç telaşlanmıyorsunuz; kahraman "şimdi"de sağ ve salim, başına bir şeyler gelebilecek gibi ama yok ya, ne olabilir ki? dertsiz tasasız okudum kitabı, tam bir eğlencelik oldu benim için. kitap bitmek bilmeyen kış akşamları için yazılmış sanki, 1001 gece masalları gibi; yormayan, kaşındırmayan ve sonsuza kadar devam etse yine elinizden bırakmayacağınız türden -yazın okusaydım bu şekilde düşünür müydüm bilemiyorum yalnız.