Tijdens het lezen bekroop me het gevoel dat ik dit beter zou moeten vinden. (Hoe harteloos kan je zijn als je een memoire over een stervende moeder niet kan appreciëren?)
De link tussen herinneringen en voedsel kan heel krachtig zijn, maar werd hier dik uitgesmeerd. Na de eerste 50 pagina's was ik eigenlijk al voldaan. Er werd steeds aan dezelfde touwtjes getrokken en enkele van de hoofdstukken leken slechts een variatie op het voorgaande...
Tja, eentje om op de plank 'geen spek voor mijn bek' te zetten.