In het slotdeel van de Waldfriede-serie leren we niet alleen een nieuw hoofdpersonage - Christina, die behoorlijk wat bagage met zich meedraagt - kennen maar krijgt ook Hanne, het kloppende hart van de Waldfriede, weer haar welverdiende plaats in de spotlight.

Je voelt aan alles dat dit het einde is van de serie waardoor het misschien even kan duren voor je dat bekende gevoel krijgt dat je alleen krijgt tijdens het lezen van deze serie. Eenmaal dat gevoel gevonden warmt je hart weer met deze Waldfriede familie. Wederom is dit zo een mooi verhaal.

De schrijfstijl is, zoals we van Corina Bomann gewoon zijn, uitermate vlot waardoor dit boek - ondanks dat het best een dik boek is - zo uit was. Een mooi einde, eentje dat de cirkel mooi sluit en waar je met veel warmte zal terugdenken aan deze serie. Dankzij de auteur haar schrijven voelde ik mij een deeltje van een heel bijzondere familie. 

Een serie die 4 boeken lang ontsnapping bracht, alle gevoelens in zijn lezer opwekte, een lach en een traan ontlokte maar vooral uren leesplezier heeft gegeven.