Zou jij een moord kunnen plegen? Zou jij zover kunnen gaan wanneer de juiste knoppen worden ingeduwd? Dat is de vraag die ik mezelf stel na het lezen van De beste vriend.

Dit boek is super persoonlijk. Persoonlijk omdat de auteur voer ging halen bij waargebeurde feiten die hij tijdens zijn forensisch psycholoog maar vooral door Robert. Robert zijn werk, zijn leven, zijn aanwezigheid voelde nog nooit zo persoonlijk, zo diep beschreven om voor ons als lezer te bekijken als nu.

Ook het personage van Lucien is zo sterk uitgewerkt. Ik krijg nog de kriebels als ik aan Lucien denk. De manier waarop de auteur je mee in zijn hoofd laat kruipen en de sfeer - beeldend mag ik wel zeggen - die de auteur daarmee creëert is vlijmscherp, dreigend en geeft Hannibal vibes. 

De schrijfstijl is naar goede gewoonte ongewoon en gruwelijk vlot want ik las het boek in een keer uit. Onmogelijk te stoppen mede dankzij de korte hoofdstukken. Ik ontdekte Chris Carter in het voorjaar en ben overtuigd dat ik een trouwe fan ben. Machtige steengoede thrillers, zo ook De beste vriend.