Naar dit boek had ik hartstochtelijk uitgekeken! Ik bewaarde het voor een moment waarop ik enkele dagen vrij had om er helemaal in te verdwijnen. En wauw! Wat een boek! Deze zal nog lang nazinderen.

Deze post-apocalyptische roman begint diep onder de grond waar 40 vrouwen al jaren in een kooi gevangen zitten. Ze hebben geen idee waarom, hoe en wanneer ze daar zijn terechtgekomen. Ze worden in de gaten gehouden door ongenaakbare bewakers en hebben geen besef van tijd.
De jongste van de groep (die nooit een ander leven heeft gekend dan in de kooi) blijkt de sleutel om te ontsnappen uit deze duistere plek. Haar verbeelding wordt geprikkeld, en haar nieuwsgierigheid redt haar en de andere vrouwen.

Jacqueline Harpman was naast schrijfster ook psychoanalytica, en dat verbaast helemaal niet. Dit boek onderzoekt 'wat je mens maakt', en dit wordt belicht door het contrast met de verwoeste wereld waarin de personages leven. De ontdekking van het fantaseren, nadenken en leren zijn de katalysator in dit verhaal. De werkelijkheid in het verhaal blijft tot het einde ongrijpbaar en desolaat. En toch is dit een ode aan veerkracht, leergierigheid en een rijke innerlijke wereld.

<< Mijn verbeelding begon zich te ontwikkelen. En die moest ik trainen, heel gediscplineerd, want ik kon niet twee keer hetzelfde verhaal gebruiken, het ging juist om het verrassingselement, dat besefte ik pas goed toen ik probeerde me het verrukkelijke gebaar waardoor ik zo in de wolken was geweest opnieuw voor te stellen en me allerminst opgetild voelde. Het was heel moeilijk, want ik moest tegelijkertijd de bedenker van het verhaal zijn, de verteller, en de luisteraar, die de schok van de verrassing moest krijgen. Ik verbaas me er nu nog over dat ik zoveel hingernissen heb weten te overwinnen. Hoe snel moest mijn geest wel niet werken, wilde ik niet al op de hoogte zijn van wat ik had bedacht en nog overrompeld kunnen worden door het onverwachte! De eerste keer, toen ik op het idee van de verhoor kwam - ik had mezelf nog nooit verhalen verteld, ik wist niet eens dat dat kon - ging ik helemaal op in mijn spel, ik was in de ban van een bezigheid die totaal nieuw voor me was... >>