Verzonnen lichaam is een roman die moeilijk helemaal te doorgronden is. Het hoofdpersonage vertelt over verschillende opmerkelijke momenten in haar leven waarin lichamelijkheid, intimiteit en seksualiteit de hoofdrol spelen. De interessantste verhaallijn speelt zich af in het heden met de relatie tussen de twee schrijfsters. De aantrekkingskracht en spanning tussen de twee knetterde van de pagina's. Hun ontmoeting en 'stiltedates' spreken tot de verbeelding, en ook de negen korte stukjes in het deel 'de geschiedenis van afscheid nemen' zijn tastbaar neergepend.

De roman bevat een schatkist vol rijke taal en poëtische bespiegelingen, maar op momenten wordt er een overvloed aan metaforen en zinnelijke beelden uit de kast gehaald. Het is dens geschreven, en het verhaal had meer gespreid en uitgesmeerd mogen worden.
Ik vond het niet altijd evident om te volgen en moest op sommige zinnen terugkomen. Er zitten enkele gaatjes in het verhaal die ervoor zorgen dat sommige wendingen de lezer desoriënteren. Af en toe liep ik verloren in het verhaal.

Geen literatuur om snelsnel weg te lezen dus, wel om tijd voor uit te rekken en om vingerlikkend van de zinnelijkheid te genieten.