Ik volgde de Instagram live van deze auteur en hoorde hem zeggen dat dit zijn beste boek so far is en daar is geen woord van gelogen. Wat een boek! Wat een lees! Ik las het boek enkele dagen geleden uit, ik had het trouwens zo uit want ik liet mijn slaap ervoor (alsof iemand een goede nachtrust heeft tijdens het lezen van Olde Heuvelts boeken) en ben nog steeds diep verdoken in het verhaal, het is zo sterk, zit psychologisch zo goed in elkaar en is zó een mindfuck. Oef. Wat een verhaal. 

Ik weet niet waar te beginnen. Vertel ik hoe fijn die verwijzingen naar vorige boeken zijn? Vertel ik hoe geniaal dit gehele verhaal is? Vertel ik hoe sommige hoofdstukken zo heftig en intens waren dat ik het boek amper kon openhouden? Want als ik het niet las dan is het er niet en laat dát nu juist de kracht van deze auteur zijn, want ik ben helemaal niet zeker of het er allemaal niet was of is.

De auteur deelt het verhaal op in twee delen. In het tweede deel voelt alles wat rustiger aan - nou ja, wat is rustiger hè - maar dat zorgt dan weer dat je als lezer meer gaat nadenken en zit je zelf al zo in die mindfuck dat ook hier elk hoofdstuk intens is. 

De schrijfstijl van Thomas Olde Heuvelt, dat is toch best uniek. Zelf ben ik niet echt fan van horror, ik las nog maar een boek van Stephen King en dat was hem niet voor mij. Ik weet bijna zeker dat Thomas de enige auteur is die met zijn unieke schrijfstijl - de manier waarop hij het verhaal brengt, de elementen en thema’s die zijn boek bevatten en noem maar op, mij kan bekoren. Dat evenwicht dat hij zo meesterlijk hanteert, goud. 

Lees. Dit. Boek. 

Snel.