🌈 << Gehurkt onder het bladerdak knippert de haas met zijn neus, niet met zijn ogen. Rustig maar, dwingeland. Ze heeft hem niet nodig om haar te wijzen op de grootste aller angsten: veel meer dan incontinentie, pijn of de rolstoel vreest ze het verliezen van haar verstand. Bang dat door de gaten in haar brein het verband verdwijnt. Dat uit haar hersenen, als uit een los gevlochten mand, woorden, logica en herinneringen lekken, dat er in het zo ontstane luchtledige nooit een idee op een ander idee botst, zodat uit die fusie een nieuw idee geboren wordt. Uren surfen op het internet, zoiets stelt ze zich erbij voor, herkauwde kennis doorslikken die zonder raamwerk niet integreert, een lukrake kralenketting die iedere betekenis ontbeert. Dat je hele bestaan voor altijd op het puntje van je tong blijft liggen, totdat je zelfs dat vergeet. De horizon zien maar nooit bereiken. Als zij straks bestaat uit fragmenten, wie is er dan nog om dat vast te stellen? >>

Net als bij Wormmaan (verteld door 'de voorouders') heeft De Mierenkaravaan  een verfrissend vertelperspectief, namelijk de tuin. Mariken Heitman blijft in haar derde boek dicht bij één personage. Kiek is de stuwende kracht achter de tuinderij, en krijgt net de diagnose van MS. Samen met de cyclus van de 4 seizoenen probeert zij de toekomst te accepteren. Terloops zien we ook de vrijwilligers van de tuinderij, en zij belichten de kracht van community.

In dit boek hoor je de tuin elke dag veranderen; het zoemen van de diertjes, het groeien van de groenten, het bloeien van de bloemen. Heitman schrijft met een taal die knispert en prikkelt. Mijn boontje (ha-ha) voor haar is alleen maar gegroeid. Ik heb zo van dit boek genoten en wil het nu al opnieuw te lezen. Sowieso één van mijn lievelingsen van dit leesjaar. 

<< In de winter is het grenzeloos winter. Pas als de mist optrekt en het voorjaar begint, zal ze denken aan de allereerste keer dat ze zich bewust werd van de eindigheid. In de praktijk is de winter gewoon lang, het is met andere woorden het ideale seizoen voor gedachten die niet afgemaakt willen worden, voor alles wat zich makkelijk laat verdringen. >>