Bij ‘Vrouwen schrijven niet met hun tieten’ had ik vooral verwacht (en gehoopt!) dat de schrijfsters het kruispunt tussen feminisme en literatuur zouden onderzoeken. Toegegeven, de ondertitel is duidelijk over het doel van dit boek (maar daar had ik bij het ontlenen niet op gelet, omdat de hooftitel zo verblindend grappig is). Eerlijk gezegd ben ik al te belezen in het feminisme om hier nog veel nieuwe dingen te ontdekken. De bundel werd samengesteld uit grotendeels al verschenen columns: leuk tussendoortje, maar is het echt een meerwaarde voor het debat?
Desondanks de andere verwachtingen heb ik enorm genoten van Amerens Eggeraats ‘Lactacyd is een leugen’, en ook van schrijftalenten Hanna Bervoets, Bregje Hofstede, Nina Polok, Simon(e) van Saarloos en Niña Weijers.