"Om taal van dieren taal te laten zijn hoeven zij niets nieuws te leren, wij moeten ze anders zien. Zij spraken de hele tijd al."

Gelezen voor de boekenclub.
Ik heb Eva Meijer na het lezen van 'De soldaat is een dolfijn' erg hoog zitten. Misschien waren het de hoge verwachtingen maar dit boek stelde mij wat teleur. Ik ben het eens met de these: dat we meer moeten gaan communiceren mét dieren ipv óver dieren en dat dieren ook een vorm van taal beschikken (dat de definitie van taal continu gewijzigd wordt om de mens uniek te laten blijven, zegt denk ik al genoeg). Mijn verwachting van het boek was echter dat hier heel diep vanuit een filosofisch standpunt op in zal worden gegaan (vergelijkbaar met 'Other Minds'). Helaas was dit, op wat korte verwijzingen naar oa Wittgenstein en Aristoteles na, niet het geval. Het was meer een verzameling van leuke feitjes, waarin ik vaak vond dat daar iets te snel conclusies uit werden getrokken over dieren. Daardoor schoot het boek een beetje alle kanten op en verloor het zijn diepgang.
Dit betekend niet dat het een slecht boek was, maar dat het vooral voor iemand die zich al meer verdiept heeft in dierethiek, -filosofie en de biologie een beetje te oppervlakkig is. Voor iemand die hier nog niet zoveel vanaf weet en zich nog nooit erg heeft verdiept in het innerlijke leven van dieren is het wel een erg leuk boek om te lezen. Ik zou het daarom aanraden als een introductieboek :)