Scan barcode
A review by suzanne_between_pages
De huizenruil by Carla Hazewindus, Rebecca Fleet, Anne Jongeling
adventurous
dark
mysterious
fast-paced
- Plot- or character-driven? A mix
- Strong character development? Yes
- Loveable characters? It's complicated
- Diverse cast of characters? N/A
- Flaws of characters a main focus? Yes
3.5
Dit boek bewijst dat het niet nodig is om veel personages en ingewikkelde verhaallijnen te gebruiken om voor spanning en verrassingen te zorgen. Eerlijk gezegd vond ik het plot in eerste instantie zelfs wat kaal. Pas toen ik al ruim over de helft was kreeg ik pas in de gaten hoe brilliant alles in elkaar schoof. Erg knap gedaan!
Dit boek gaat over Caroline en Francis die een moeizaam huwelijk hebben. Ze hebben een zoontje, Eddie, maar beide ouders zijn emotioneel duidelijk niet beschikbaar voor hem. Dat vond ik heel moeilijk om te lezen. Vader Francis kampt met een verslaving en moeder Caroline is zo ongelukkig dat ze haar heil zoekt bij collega Carl en een affaire begint. Een tweede punt waar ik persoonlijk heel veel moeite mee had. Ondanks dat het ongelukkig zijn ervan afspatte bij dit koppel; vreemdgaan is voor mij echt een no go. Zet er dan een punt achter en ga verder met je leven.
Tot zover mijn uitingen van persoonlijke frustratie ;-)
Koppel Caroline en Francis gaan ervoor en lijmen de brokstukken van hun relatie zo goed en kwaad als het gaat. Twee jaar later lijken ze het verleden achter zich te hebben gelaten. Omdat ze er samen even tussenuit willen, maar kosten willen besparen, biedt Caroline hun huis aan voor een woningruil gedurende één week. Eddie is die week bij Caroline’s ouders die zich met liefde over hem ontfermen.
Eenmaal in hun ruilhuis aangekomen, gebeuren er vreemde dingen. Het verleden achtervolgt Caroline en het schone schip blijkt helemaal niet zo schoon als het aanvankelijk leek…
Vanuit verschillende POV’s en langs twee tijdlijnen die twee jaar uit elkaar liggen, verzamel je als lezer de verschillende stukjes informatie die op het eind feilloos in elkaar passen.
Je zou kunnen zeggen dat het allemaal wat erg toevallig is, maar hierdoor vormt het eind van het boek wel een afgerond geheel, zonder losse draadjes of open einde. Daar moet je van houden. Ik houd zelf wel van een iets meer open einde of einde dat voor meerdere interpretaties vatbaar is. Iets om nog even over na te denken als je het boek uitgelezen hebt.
Al met al heb ik De Huizenruil ervaren als een fijne pageturner en kan ik me helemaal vinden in de mening die Shari Lapena (bestsellerauteur van Het Stel Hiernaast) op de achterflap deelt over dit boek: “een intrigerend verhaal over obsessie, geheimen en leugens”.
Dit boek gaat over Caroline en Francis die een moeizaam huwelijk hebben. Ze hebben een zoontje, Eddie, maar beide ouders zijn emotioneel duidelijk niet beschikbaar voor hem. Dat vond ik heel moeilijk om te lezen. Vader Francis kampt met een verslaving en moeder Caroline is zo ongelukkig dat ze haar heil zoekt bij collega Carl en een affaire begint. Een tweede punt waar ik persoonlijk heel veel moeite mee had. Ondanks dat het ongelukkig zijn ervan afspatte bij dit koppel; vreemdgaan is voor mij echt een no go. Zet er dan een punt achter en ga verder met je leven.
Tot zover mijn uitingen van persoonlijke frustratie ;-)
Koppel Caroline en Francis gaan ervoor en lijmen de brokstukken van hun relatie zo goed en kwaad als het gaat. Twee jaar later lijken ze het verleden achter zich te hebben gelaten. Omdat ze er samen even tussenuit willen, maar kosten willen besparen, biedt Caroline hun huis aan voor een woningruil gedurende één week. Eddie is die week bij Caroline’s ouders die zich met liefde over hem ontfermen.
Eenmaal in hun ruilhuis aangekomen, gebeuren er vreemde dingen. Het verleden achtervolgt Caroline en het schone schip blijkt helemaal niet zo schoon als het aanvankelijk leek…
Vanuit verschillende POV’s en langs twee tijdlijnen die twee jaar uit elkaar liggen, verzamel je als lezer de verschillende stukjes informatie die op het eind feilloos in elkaar passen.
Je zou kunnen zeggen dat het allemaal wat erg toevallig is, maar hierdoor vormt het eind van het boek wel een afgerond geheel, zonder losse draadjes of open einde. Daar moet je van houden. Ik houd zelf wel van een iets meer open einde of einde dat voor meerdere interpretaties vatbaar is. Iets om nog even over na te denken als je het boek uitgelezen hebt.
Al met al heb ik De Huizenruil ervaren als een fijne pageturner en kan ik me helemaal vinden in de mening die Shari Lapena (bestsellerauteur van Het Stel Hiernaast) op de achterflap deelt over dit boek: “een intrigerend verhaal over obsessie, geheimen en leugens”.