Bozuk psikoloji ile okunacak bir kitap degil diye girizgah yaaym.

Elizabeth, Nate ve Lesje arasindaki olaylar orgusu, olay icinde karakterin he birine bolumler verilerek anlatilmis oyle ki bazen karakter karsiniza oturmus da olayi kendi gozunden anlatiyor gibi hissediyorsunuz. Atwood her zamanki gibi detaylari betimlemekteki ustaligini konusturmus ama finali oyle bir birakmis ki sanki yazmaya ara vermis de yarim kalmis hissine kapiliyorsunuz. Finale geldigimde kendimi, "bitemez, bitmis olmamali" derken buldum. Eger sonu ogrenebilseydim daha pozitif bi inceleme yazabilirdim.
Yine de her son bitenin tekraridir bazen diyeyim. Yillar sonra yeniden okumayi dusunecegim kitaplardan biri' belki o zaman farkli bir duygu yakalayabilirim. Bu yuzden simdilik virgl. :)