bardzo dobra książka. pięknie uzupełniał mi się obraz, gdy Rooney raz aż boleśnie przybliżała się do bohaterów, żeby potem oddalić się i znów spojrzeć na to, że świat nie kończy się na tej jednej rozmowie, a Ziemiq wciąż się kręci. nie polubiłam nikogo z całej czwórki, ale czuję, bez tak właśnie miało być. widziałam ich takich, jakimi są, niemożliwych do jednoznacznego moralnego ocenienia. i obdarzyłam ich dużą dozą sympatii za te błędy i za ludzkość, zwyczajne człowieczeństwo.

i ach, ten pięknie zachowany balans między rozmyślaniami i refleksjami o rzeczach wielkich, a wątkami relacyjnymi i zawiłościami codzienności, które czasem aż przyćmiewają obraz wszystkiego poza nimi.

i mimo wszystko, smutny obraz współczesnych 30-latków mi się z tego wyłania - bardzo pogubionych, czujących, że zmarnowali życie. ważne dla mnie w kontekście mojego rozumienia świata