Een nieuwe Nicci French dat is voor mij altijd een feestje. Ik ben dol op de boeken en dat al vanaf ik ‘groot genoeg’ was om ze te gaan lezen. Dat is mijn zakgeld besteden aan een nieuw boek, dat is misschien ook wel als puber mezelf in de strafstudie werken als er een nieuw boek kwam, maar kijk, het toont aan dat is dus grote fan ben.

De schrijfstijl van Nicci French is steeds makkelijk volgen, de hoofdstukken zeker niet-echte lang en het verhaal op zo een manier geschreven dat je nog steeds nog een extra hoofdstuk wil lezen. En ja, dan is het plots een stuk na middernacht maar heb je wel weer een goed boek gelezen.

Nancy heeft het zwaar gehad en een verhuis naar een nieuw appartement lijkt niet echt te helpen. Veel kan ik niet zeggen zonder spoilen maar ik voelde echt Nancy’s zorgen, frustraties,… en laat mij vrij te zeggen dat Felix, Nancy’s partner, een afgrijselijk personage is. Bah, ik vind hem maar nix en dat is volgens mij wel het opzet van de auteurs. 

Het verhaal gaat het gehele boek door vlot en snel, er is nergens een saai moment of een dipje. Ik had, naar goede gewoonte, niet door hoe of wat. Ook dit weer dankzij de schrijfstijl die je zo het verhaal in sleurt. Nicci French dat is altijd genieten, dat is altijd spannend en dat is altijd een boek dat gelukkig maakt.