Het is een aandoenlijk verhaal van een oude dementerende man, vertelt vanuit het oogpunt van zijn dochter, die alleen nog via de telegraaf met hem kan communiceren. Haar ouders zijn vervreemd van elkaar en wonen al jaren niet meer samen. Langzaam ontvouwt de geschiedenis zich en blijkt het allemaal net wat anders te zitten dan ik dacht. Vooral de verkeerde interpretaties van Jubilo en Lucha worden door de alwetende verteller duidelijk gemaakt.
Maar ook krijgen we dan weer in een inkijkje in de gedachten van Jubilo en dan weer in de gedachten van Lucha, wat het verhaal een extra dimensie geeft. Ook omdat je soms dezelfde scène vanuit verschillende perspectieven te lezen krijgt. De gedachtegangen waren geloofwaardig en soms ook wat hilarisch. Deze auteur blijft toch interessante ideeën over seksualiteit weergeven