2.5 really. It was silly, but an easy read. I think if I hadn't expected it to be funny I would have enjoyed it more. Not my sense of humour at all.

De wonderbaarlijke reis van de Fakir die vastzat in een IKEA-kast is een behoorlijk lange titel voor boek wat slechts zo'n 250 pagina's telt. Maar het dekt de lading wel, aangezien het boek gaat over een Fakir die vast komt te zitten in een IKEA kast om vervolgens een wonderbaarlijk avontuur te beleven. Het is een boek wat vergelijkbaar is met de 100 jarige man die uit het raam klom. Het verhaal van de Fakir is een modern sprookje, wat hier en daar toch wat realistische trekjes vertoont.

In het boek maken we kennis met Ajatashatru Lavash Patel. Je mag zelf weten hoe je het uitspreekt. De vertalers hebben in ieder geval hun best gedaan om enkele suggesties te geven, variërend van 'At je dat stalen schroefje alvast' tot 'Laffe Spatel'. Dat zorgde al voor een grote glimlach op mijn gezicht. Ajatashatru is fakir van beroep voor de buitenwereld, maar eigenlijk is hij gewoon oplichter. Hij komt helemaal vanuit India naar Parijs voor het nieuwste model spijkerbed van IKEA: 'een echt Astridlindgrenen spijkerbed met in hoogte verstelbare spijkers met de naam 'Pasöpputprykt'. Als liefhebber van droge humor in boeken kom je ruim aan je trekken met dit boek.

Aja heeft slechts zijn kleren die hij aan heeft bij zich en een vals biljet van € 100,- waarmee hij de nodige trucs uit haalt. Hij hoeft ten slotte maar een dag in Parijs te zijn. De volgende dag vliegt hij alweer terug, maar dat loopt een beetje anders. In de IKEA blijkt dat zijn bed besteld moet worden en hij heeft net niet genoeg geld voor de aankoop. Wel vindt hij het woonwarenhuis geschikt genoeg om een nachtje in door te brengen. Als de bewakers na sluitingstijd hun ronde maken, besluit hij zich te verstoppen in de dichtstbijzijnde kast. Dat is het begin van zijn avontuur, want uitgerekend die kast moet verplaatst worden. Sterker nog, hij wordt op transport gezet richting Engeland. Wat volgt is een hilarisch avontuur.

Op elke plek waar hij komt, ontmoet Aja verschillende mensen uit verschillende lagen van de bevolking. Sommige mensen ziet hij nooit meer terug, maar sommigen blijven hem letterlijk achtervolgen. Ik vond het een vermakelijk boek om te lezen. Het is een luchtig verhaal, met heel veel humor. Het is een dun boek, wat je lekker snel uit leest. Ondanks dat het af en toe behoorlijk absurd lijkt, heeft het verhaal ook wel wat realistische punten. Zoals bijvoorbeeld de Sudanezen in de vrachtwagen naar Engeland die op weg zijn naar een beter leven. Of als Aja rondloopt met een koffer vol met geld. Hij kan het allemaal zelf houden, maar hij besluit het weg te geven. Het voelt goed voor hem om iets goeds te doen. In Libië geeft hij zelfs € 500,- weg aan een kind wat langs te straat staat te bedelen. Het kind ziet hierin de oplossing voor zijn problemen en betaalt hiermee de overtocht in een overvol gammel bootje richting Italië.

De reis van de Fakir is inderdaad wonderbaarlijk. Maar het is ook een reis wat je van begin tot eind graag wil lezen. Ik heb op sommige momenten hardop moeten lachen. Maar de schrijver heeft ook een bepaalde diepgang in het verhaal willen stoppen. Dat is in zekere zin gelukt, maar de grappen blijven de boventoon voeren, waardoor de serieuzere onderwerpen een beetje naar de achtergrond verdwijnen. Maar al met al vond ik het een fijn boek om te lezen. En ondanks dat de serieuze kant wat op de vlakte blijft, zet het je wel aan het denken. Zeker als blijkt dat dat gammel overvolle bootje de oversteek naar Italië niet overleeft. Een actueler boek kun je niet hebben.

Léger, mignon, attendrissant et surtout très drôle. Pas parfait. Mais très rafraîchissant.

Un livre pour enfants mal écrit

Mon impression c’est que l’écrivain souffre de trouble du déficit de l'attention puisqu’il en manque pas mal pour développer, pour introduire et expliquer, pour faire naître en nous, en tant que liseurs, une empathie ou compréhension pour les personnages et les évènements décrits.

Les descriptions sont trop modestes, les péripéties (et surtout les dénouements) peu probables, on n’y trouve pas ce clin d’œil d’auteur qui se cache derrière une narration quasi naïve et maladroite.

Un Jules Verne aspirant qui, d’après moi, a misérablement échoué.

Deux étoiles pour avoir lu le livre en français.

This was a fun and easy to read story full of unlikely events that all come together in an interesting way. The fakir really did have an extraordinary journey, both physically and internally. It was great how these two journey's came together and the commentary attached to them. Puertolas does not shy away from politically charged topics, especially about refugees and immigration, poverty, and even the value of human life.

I enjoyed the writing and the fairly fast paced story. The fakir was a very likable character, and even though he sometimes did unlikable things, I found myself rooting for him.

This book is almost parable like in its simplicity and is able to combine humour and serious topics to make its point effectively.

A story about poverty, illegal immigration and New World hopes, cleverly hidden inside a comedic fable about a career swindler.

I'm not going to lie, I bought this book because of the title -- what a fantastic title, right? Also, becuase in trying to read more books in translation this year.

I was disappointed. It's a creative story idea and has brief pockets of interesting, but it's ultimately forgettable. It's trying too hard to be clever and a bit surreal to do either properly.

More positively the narrator was great and the name jokes played well in audio.

Overall don't waste your time. The title is the best bit.

I don't know, I just didn't really get it. The writing style made me feel like I was reading a young-adult book, with an extremely shallow and naive main character getting caught in extremely unbelievable (but funny?) situations. And I was willing to suspend belief and go along for the ride, for the sake of reading something light-hearted and comedic, but then suddenly the author was making jokes about refugees dying in sinking ships and young boys being tricked into giving blowjobs(??!!). I think the seemingly random mix of humor and seriousness is supposed to be an insightful and/or provocative literary device, but to me it just came across as weird. There were a few points where I chuckled, but I was mostly confused. Maybe the humor went over my head, but it just didn't do it for me.